The Last Goodbye

Na mijn laatste dienst op donderdag heb ik nog een rondje ziekenhuis gedaan om afscheid te nemen. Op de kinderafdeling en de antenatal clinic had ik de leukste collega’s dus die ben ik gedag gaan zeggen. Ook mijn mentor heb ik opgezocht en bedankt voor al haar hulp en inzet. Ze vond de klompjes die Mandy en ik hadden meegenomen erg leuk. We grapten een beetje dat ze nu eindelijk van ons gezeur en vragen af zou zijn. Daar ging ze serieus op in door te vertellen dat ze dat fijn vond omdat ze dan dingen op moest zoeken en er zelf ook door leerde. Ik ben nog voor de laatste keer cola gaan kopen bij een lieve dame op het ziekenhuis terrein en die gaf me gratis een pakje van mijn lievelingskoekjes mee. Ik nam met een goed gevoel afscheid van Hohoe Municipal Hospital.

De dag ervoor was het kliniekdag in Wli. Ik had besloten om niet te gaan zodat ik al mijn verslagen af kon ronden en donderdag en vrijdag de tijd zou hebben om in te pakken en afscheid te nemen. Ik wilde wel de verpleegkundigen bedanken want ik heb heel erg leuke dagen met hen gehad. Ze keken een beetje boos toen ik zei dat dit mijn laatste keer was. Dat had ik ze eerder moeten vertellen want dan hadden ze kunnen koken en konden we samen eten. Ik moest even wachten. Een uur later kwamen ze met een lap stof die van de verpleegkundige organisatie in Ghana. Er stonden afbeeldingen op van het uniform dat ik in het ziekenhuis gedragen heb. Dan kon ik in Nederland laten zien hoe ik eruit zag. Echt ontzettend lief.

Vrijdag was dan echt mijn laatste dag. Ik ben overdag bezig geweest met inpakken, voorbereiden en afscheid nemen. Ik ben nog een laatste keer naar de waterval geweest. Daarna ben ik langs alle shopkeepers rond de watervallen gelopen en heb van één een armbandje en van iemand anders een bamboe beker gekregen. Thuis aangekomen was mijn zusje blij dat ik er was en toen ik haar vroeg of ze film wilde kijken werd ze helemaal gelukkig. We hebben Belle en het Beest gekeken en ze kroop bijna mijn laptop in. Tijdens de film kwam mijn broer Eric thuis. Hij werkt in een dorp op zo’n 2 uur afstand en was naar Wli gekomen om afscheid te nemen van mij. Hij had een tasje van kralen laten maken door een vriendin en gaf dat als afscheidscadeau. Ik vond het al geweldig dat hij naar Wli gekomen was en had helemaal geen cadeau verwacht. Ik was er heel erg blij mee.

Omdat het de laatste avond was, wilde ik mijn hostfam mee uit eten nemen naar een restaurant van hun keuze. Ik wilde op tijd beginnen met het verzamelen van de troepen want het duurt vaak wel even tot iedereen klaar is. Ik kon alleen mijn moeder nergens vinden. Het werd steeds later en uiteindelijk kwam ze thuis. Het begon keihard te regenen en de elektriciteit viel uit. Het was ondertussen bijna 19.00 uur en het leek er niet op dat we bijna weggingen. Ik moest die nacht om 2.00 uur vertrekken om mijn bus te halen dus was allerminst gecharmeerd van onverklaarde verlate aankomst van mijn mum en van de tropische storm. Het is rond deze tijd al zo’n anderhalf uur donker en nu helemaal zonder elektriciteit… Ik wilde mijn twee maanden bij deze familie niet gefrustreerd in het donker eindigen dus ik heb iedereen in de regen bij elkaar gezocht en naar de stikdonkere woonkamer gedirigeerd. Eén van de cadeaus voor mijn mum was een oplaadbare lamp omdat er zo vaak lights off is in Wli. Die heb ik alvast voor haar uitgepakt zodat ik iedereen de overige cadeaus kon geven. Ze waren er heel erg blij mee waar ik heel erg blij van werd. Iedereen was ook elkaars cadeaus aan het bewonderen en ik werd meerdere keren bedankt. Niet lang daarna stopte het met regenen dus na half 8 konden we op weg naar het restaurant, met de nieuwe lamp en door de modder. Het was voor het eerst dat we met zijn allen te gelijk aten (Ghanezen zijn niet zo van het samen eten) en ik vond het heerlijk. Het werd een ontzettend gezellige avond.

Weer thuis kwam het echte afscheid omdat ik midden in de nacht weg zou gaan. Ik kreeg van iedereen een dikke knuffel en mijn hostmum werd een beetje sip. Toen we een aantal weken geleden naar een bruiloft gingen, mocht ik een geweven sjerp lenen. Thuis liep ze naar haar kamer en kwam ze terug met twee sjerpen: één voor mij en één voor mijn moeder. Na alle knuffels, goede reizen, bedankjes en zegeningen liep ik moe maar gelukkig terug naar mijn kamer voor de laatste nacht. Voordat ik naar binnen kon gaan werd ik aangesproken door Eric. Ik moest vannacht als ik vertrok maar bij hem aankloppen want dan kon hij met me meelopen naar de weg.

De laatste nacht was heel gek en ik heb weinig geslapen. Om 1.30 uur ging de wekker. Ik kleedde me aan en pakte de laatste dingen in. Tijd om  het hoofdstuk Wli te sluiten en te beginnen aan een nieuw verhaal: mijn reis door Ghana. Ik was er helemaal klaar voor.