The Big City Life

Op naar Accra! Mandy met als doel het ophalen van haar geliefde van het vliegveld. En ik om lekker te relaxen. Tegen iemand anders zei ik uiteraard “I don’t want my sister to travel alone. It’s not safe”. Ik ben hartstikke goed aan het integreren hier.

De reis was vermoeiend en na 4,5 uur in een busje kwamen we aan in de stad. Onderweg waren we de immigratiedienst tegen gekomen. We hoorden al yovo! yovo! (=white person) en inderdaad moesten we naar buiten komen en ons paspoort laten zien. Die helaas al in Accra was, op het immigratiekantoor omdat we ons visum moesten laten verlengen. En we hadden geen bewijs omdat Edem juist vandaag met die dingen naar Accra was gegaan. Gelukkig zijn we in Ghana dus kregen we bananenchips aangeboden en konden we vrolijk verder. Top land dit.

Omdat Edem erop gestaan had om een hotel te regelen, wisten we niet waar we naartoe moesten. Ik vond dat nog altijd niet fijn maar kon me er ook niet echt druk om maken. In het ergste geval zouden we bij het verkeerde station uitstappen en dan konden we wel verder met de taxi. Uiteindelijk kregen we van Edem op tijd bericht dat we moeste uitstappen bij *moeilijke naam*. Gelukkig zat er een behulpzame meneer naast me die de chauffeur wel zou waarschuwen. Hij riep iets naar de driver over obruni’s (white person in een andere Afrikaanse taal) dus wisten we dat het over ons ging. We stapten uit langs de kant van de weg. En hebben toen maar weer gebeld. Edem zei dat we een taxi moesten aanhouden en de telefoon aan de driver moesten geven. We zijn zelf ook maar ingestapt zodat hij er niet vandoor kon gaan met de telefoon. Een paar seconden later zaten we in en taxi van *moeilijke naam* naar * geen idee waar naartoe*. Ik voelde me super zelfstandig en onafhankelijk..not.

We werden afgezet bij een restaurant aan het strand en hebben onze eerste avond geit van de BBQ gegeten. Ontzettend lekker. Het authentieke Ghanese bier is geen reden om naar dit land toe te komen maar gelukkig hebben ze bijna overal ook Guinness. Een avondje Guinness en geit op het strand.  Uiteraard werden we overvallen door een gigantische regenbui en dan is het strand opeens niet zo fijn meer. We zijn naar het hotel gevlucht. Mandy en ik hadden de eerste nacht samen een kamer en de dag daarna, als ze haar vriend had opgehaald, zou ik verhuizen. Het bed was echt keihard. Mandy droomde dat ze erover geklaagd had bij de receptie en dat de receptioniste zei dat we die plank natuurlijk eerst weg moesten halen. Dat beschrijft ongeveer hoe we geslapen hadden. Na het ontbijt ben ik eerst mijn kamer voor de komende nacht in orde gaan maken. Ik maakte meteen vrienden met Justice van de receptie  (daar hoef je hier echt niks voor te doen) die een auto had en Mandy ’s avonds wel naar het vliegveld kon brengen. Dat was snel geregeld. Mandy en ik zijn daarna de stad ingetrokken. We hadden bedacht dat taxi’s toch wel heel duur zouden zijn dus we wilden zo veel mogelijk met trotro’s. En dat is niet makkelijk. Als buitenlander lijkt er totaal geen systeem in te zitten. Dus hebben we maar heel veel gevraagd en dat werkte gelukkig prima. We zijn eerst naar een markt gelopen en hebben daarna ergens gegeten. We werden meteen bijna omzwermd door een stel gasten die toch niet zo goed waren in het interpreteren van onze hints om ons lekker met rust te laten. Ik vond LEAVE US ALONE!  gillen zo overdreven maar dat had misschien wel beter gewerkt. Ze waren niet bedreigend maar gewoonweg irritant omdat we rustig wilden eten en niet de hele tijd naar oeverloos gezwets wilde luisteren van jongetjes die toch een beetje aandacht te kort leken te komen. Dat is weer de andere kant hier…

Dat overleefd te hebben, zijn we met verschillende trotro’s afgereisd naar Accra Mall. Want hier was airco en een bios. En westerse winkels. Dat was na vijf weken Afrika toch wel heel erg lekker. We hebben heerlijk geshopt, een ontzettend slechte film gekeken (The Shallows) en zijn daarna weer teruggegaan naar het hotel. Eten deden we weer op het strand en daarna ging Mandy naar het vliegveld. Ik had allemaal verschillende soorten snoep gekocht en heb op mijn hotelkamer Harry Potter gekeken. Heerlijk!

De volgende dag zijn we, nu met drie, weer afgereisd naar Wli. Het duurde heel lang voor de trotro vol zat en kon vertrekken. En dat kwam uiteraard door een regenbui. Voordeel was dat ik nog snel lunch kon kopen bij een stalletje op het station en met mijn handen banku met groenten kon eten. Er werd ergens in een hokje van buspersoneel een tafeltje vrijgemaakt omdat het regende en ik zo rustig kon lunchen. Dat was wel weer erg fijn aan de regen. Weer thuis werd ik heel enthousiast begroet door mijn host fam. die allemaal zeiden dat ze me gemist hadden en mijn mum was toch wel erg blij dat ik weer veilig thuis was. Good to be home :)