Let's get the party started

Na maanden van voorbereiding ga ik morgen dan echt naar Ghana  voor een ziekenhuisstage. Ik ben klaar met pakken, heb mijn klamboe en malariapillen en gelukkig ging het regelen van een visum een stuk soepeler dan ik had gedacht. Vanavond een heerlijk rustig avondje met Patrick en midden in de nacht opstaan om mijn vliegtuig van 7.00 uur te redden. Op dit moment voelt het nog erg surrealistisch.

De laatste twee maanden waren heel hectisch. Na de tentamens gingen mijn diensten op de longafdeling gewoon door en ook daar moesten verslagen ingeleverd worden. Ondertussen ging ik in juli/augustus drie weken op reis met de studentenvereniging naar Azerbeidzjan, Georgië en Armenië en had ik krap twee weken tijd tussen die reis en Ghana. Die twee weken stonden in het teken van het afronden van mijn stage en van de aankomende bruiloft. In een paar dagen hadden we de gastenlijst, uitnodigingen en de bruidstaart geregeld. Go wij ^ ^

Een groot voordeel van deze drukte is dat ik weinig tijd had om na te denken. Normaal gesproken wil ik alles tot in de puntjes geregeld hebben voordat ik aan iets buiten mijn comfortzone ga beginnen. Naast een strak plan heb ik vaak ook een stuk of drie reserve-, strijd- en noodplannen uitgewerkt. Ik ga toch zeker niks aan het toeval overlaten? Door zoveel andere dingen te hebben binnen een korte tijd, had ik veel minder tijd om deze stage voor te bereiden op de manier ik normaal zou hanteren. En als ik daar nu zo over nadenk, is dat eigenlijk heel prettig. Ik ga onder andere naar Ghana om meer vertrouwen in mijn eigen capaciteiten te krijgen. Waarom zou ik dan alles tot in detail uit moeten werken? De belangrijkste zaken zoals een visum en onderdak zijn geregeld. Zoals Pippi Langkous zou zeggen: “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”.

Een groot nadeel van de drukte is dat er weinig tijd is om mensen te zien en afscheid te nemen. Tijdens de tentamenperiode staat mijn sociale leven altijd al op een laag pitje en daar kwamen nog een reis, bruiloft en 101 andere zaken achteraan. Door de drukte zag ik ook geen ruimte voor een afscheidsfeest. Ik heb er toch één georganiseerd en ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Nu besef ik nog meer dat ik niet alleen mazzel heb dat ik naar Ghana mag, maar ook wat ik heb om weer naar terug te komen. Ik heb heel veel geluk met mijn (schoon)ouders, broers, zusje en lieve vrienden. En natuurlijk met Patrick die het moeilijk vindt om zo’n lange tijd van elkaar weg te zijn en me toch voor 100% steunt. Ik ga jullie heel erg missen, heb ontzettend zin in deze stage en ga mijn best doen om regelmatig wat te posten.

Bijna, bijna bijna!