Rock with the Caveman

Woensdag is outreach dag! Mandy en ik zouden naar een kliniek in een dorpje vlakbij gaan en daar meegaan naar de weegdag in een ander dorpje. Kindjes worden dan gewogen en gevaccineerd. Heel veel zin in. We werden tussen 8.30 en 9.00 uur verwacht en waren er om 8.15. De andere verpleegkundigen zeiden dat de outreach dames er nog niet waren dus dat we moesten wachten. Na een uur waren ze er nog niet. Na twee uur werd ons verteld dat ze al om 6.00 uur vertrokken waren en dat ze bijna terug waren. En inderdaad, daar kwamen ze aan. Ze hadden ons niet gebeld omdat ze geen nummers van ons hadden… Toen we vroegen of we iets anders konden doen in de kliniek zeiden ze dat dat niet nodig was en dat we weer naar huis konden. Na een paar uur gewacht te hebben stonden we dus weer buiten. En nu? We waren allebei niet zo blij met de situatie dus we besloten om wat leuks te gaan doen. Vlakbij zouden een aantal grotten zijn die we konden bezoeken. Met een motor als taxi kwamen we aan bij een piepklein toeristenkantoortje. We konden een gids meekrijgen. Voordat we gingen, vroegen we of er ergens een toilet was die we konden gebruiken. Uiteraard moest er eerst een sleutel gezocht worden. De toiletten zagen er goed en schoon uit. Ze waren denk ik alleen een tijdje al niet gebruikt want toen ik de klep omhoog deed van de bril schoten er een paar hagedissen weg. Ik ben niet bang voor die dieren maar ik schrok me rot.

De weg naar de grotten was lang en erg omhoog. Er werd aan de weg gewerkt dus we liepen over een soort van construction road tussen de werkende graafmachines door. Dit was al een avontuur op zich. Toen we eindelijk boven waren konden we even uitpuffen en van het uitzicht genieten. Daarna konden we echt beginnen!

Het waren in totaal zes grotten die een eindje uit elkaar lagen. De eerste grot was eigenlijk wel goed te doen. Over een smal junglepadje kwamen we daar aan. De grotten waren niet groot en sommige kon je meer inhammen noemen dan echt grotten. Na de eerste begon het avontuur echt want er moest geklommen en geklauterd worden met als enige houvast de rotsen en soms een touw. De omgeving was dichtbegroeid en de stenen waren erg glibberig door het vochtige weer. Ik dacht een paar keer dat ik te pletter zou vallen. Nou, niet echt te pletter. Meer dat ik dan blijvend letsel zou oplopen. Uiteindelijk was het heel erg gaaf dat we het gedaan hadden maar tijdens het klimmen zelf vroeg ik me wel af waar we nou eigenlijk aan begonnen waren. We zweette ons helemaal gek en wilden allebei dat we meer water meegenomen hadden. Er waren zulke smalle ingangen bij dat ik me afvroeg of ik wel zou passen en grotten die bewoond werden door vleermuizen (dat was wel heel gaaf). Bij elke grot kregen we een verhaal van de gids. Er was bijvoorbeeld een grot waar men op de uitkijk stond om te zien of er gevaar dreigde en een grot waar de chief zich kon verstoppen als er dan echt gevaar was. Op de terugweg liepen we langs een pomp waar we ons een beetje konden wassen. Mijn armen en broek zaten onder de vegen en krassen. Mandy had het  voor elkaar gekregen om een gat in haar broek te maken. Nouja, eigenlijk had de rotswand dat voor haar gedaan. Dit was dus een echt jungleavontuur geweest. Nadat we weer veilig bij het toeristenkantoortje waren, konden we uiteraard geen taxi terug vinden dus zijn we gaan lopen. Onderweg vonden we een tentje waar een soort van spaghetti verkocht werd met hete saus. Dat krijg je in een boterhamzakje en al slurpend zijn we in de regen naar Bakua gelopen. Daar konden we gelukkig wel een taxi krijgen terug naar ons eigen dorpje. Lekker wassen, schone kleren aan, eten en een rustig avondje.

Een paar dagen later heb ik de grotten toch maar eens opgezocht in de reisgids. En die zei: “the hike through the mountains is physically demanding and takes up three to six hours, depending on fitness levels. The paths to the caves involves a near-vertical climb, an although ropes have been attached to the trees for support, its safety is open to question. If you decide to give it a go, wear strong walking shoes and carry plenty of food and water. The caves are not suitable for vertigo sufferers or claustrophobics.”

Ach, zo erg was het nou ook weer niet.