That Old Black Magic

De tweede, en laatste, week op male ward vloog voorbij. De avonden thuis zijn meestal niet zo spannend omdat je vroeg gaat slapen en vroeg weer op moet. Woensdag bleef ik in het dorp om met een prevention nurse van de kliniek op huisbezoek te gaan. Dit was ontzettend leuk. We gingen op bezoek bij een nieuwe mama, een hoogzwangere vrouw, een vrouw met obesitas en de hoogste bloeddruk die ik ooit gezien heb (250/150 is echt niet goed) en vrouwen met suikerziekte. Er werd gemeten, advies gegeven en voorgelicht. En toen ging het regenen en houdt het hele dorp collectief pauze. Of stoppen ermee voor die dag. Dat was het geval bij ons dus Mandy en ik waren lekker vroeg thuis. Ik zat bij de host familie van Mandy toen we het over het traditionele geloof hadden. Fred had het over een shrine en een soort magic man die in het dorp woont. “Cool, can we go some time” “Sure” “Can we go now” ”Eh..ok” Ik heb een christelijke host familie en toen ik vrolijk vertelde waar we naartoe gingen zag ik wat gezichten betrekken. We moesten vooral maar voorzichtig zijn. Dus de drie zusters gingen op weg met Fred en Viktor (shopkeeper die ook meeging naar de waterval). We gingen naar een huis en werden verwelkomd met een erg sterk drankje. Het werd ook als medicijn gebruikt en ik kon me levendig voorstellen hoe het drankje één en ander doodbrandt in je lichaam. We zaten buiten tot het (uiteraard) begon te regenen. De priest nam ons mee naar een kamertje waar een altaar stond. De kamer was klein en helemaal donker. We hadden alleen het licht van één kaars. Op het altaar lagen o.a. messen, poppen, flessen en wat instrumenten. Er zaten ook wat dubieuze vlekken op de muren. Ik denk echt dat dat bloed was. De regen beukte op het golfplaten dak en het begon ook te onweren. Met een fles drank als offer wilde de priest aan de goden vragen om onze lotsbestemming te onthullen. Hij gooide wat drank op de grond en op verschillende instrumenten op de tafel. Er werd met schelpjes gegooid, dingen in de lucht gegooid en veel gemompeld. Opeens hoorde we een schel gepiep. Later hoorde we van Viktor dat dit de stem van de godheid moest voorstellen. Mijn lotsbestemming werd als eerste onthuld. We moesten de goden een kant laten kiezen om toe te treden tot deze wereld. Na een hoop gemompel, gepiep en de vertaling van Viktor kwam ik achter mijn lot…

Het pad naar mijn lotsbestemming is erg duidelijk en ik zal een succesvol leven leiden. Wel kunnen er problemen ontstaan binnen mijn huwelijk. Ik heb namelijk nog een “spiritual husband” uit een vorig leven. En deze wordt misschien zo jaloers dat hij Patrick zal vermoorden. Dit kan ik gelukkig tegengaan met een ritueel. Ik moet zeven munten in een rivier gooien waar twee stromen samen komen. Dan moet ik water op het punt waar het kruist, opvangen in een kalebas en me gedurende zeven dagen wassen met dat water. Na zeven dagen moest het water op zijn en dan was het gevaar geweken.

Ik heb de hele tijd breed grijzend bij dat altaar gezeten. Wat een avond!