Welcome to the Jungle

Ik werd voor 6.00 uur wakker en kon niet meer in slaap komen. Alleen Mavin was ook al op. Ze was bezig op het erf en samen hebben we die geveegd.  Eén van de studenten met Eric kwam langs (Eric is docent) met kledingstukken die ze tijdens de les gemaakt hadden. Er zat een mooie jurk bij die ik van Eric moest passen en ook gekocht heb. Hij heeft er een foto van gemaakt en later hoorde ik van Mandy dat hij die steeds liet zien aan mensen wat me extra blij maakte dat ik het gekocht had.

Savour was ondertussen bezig met het ontbijt en ik vond het niet leuk om weer alleen te eten dus heb ik de tafel die voor mijn kamer stond naar de keuken verplaatst. De boodschap was duidelijk:  we hebben gezellig met zijn drieën gegeten.

Vandaag stonden de watervallen op het programma. Met een flinke groep bestaand uit de drie vrijwilligers, host broer en zussen en een shopkeeper die we gisteren ontmoet hadden, gingen we op pad. Het is een wandeling van ongeveer 45 minuten en de omgeving is echt adembenemend. Wanneer ik dit schrijf heb ik de hoop op een stabiele internetverbinding inmiddels opgegeven dus de meeste foto’s volgen als ik weer terug ben.

Je loopt echt door de jungle. Er is alleen een pad gemaakt en verder is alles ongerept. Het is heel groen met o.a. palmen, cacaobomen en lianen. We liepen langs een rivier die sneller stroomt naarmate je dichter bij de waterval komt. Er is een lower en upper fall. De upper is 3,5 uur hiken dus die bewaarden we voor een andere keer. De lower fall is heel goed te bereiken en echt prachtig. Onderweg zagen we ook veel vlinders, vleermuizen en miljoenpoten. Helaas geen gorilla’s en giraffen door deze jungle. Eenmaal bij de fall maakten we ons klaar om te gaan zwemmen. Voor Ghanezen betekent dat pootjebaden want er kunnen er maar weinig zwemmen. We hebben dus wat mensen een hartverzakking bezorgd toen we naar het diepe gedeelte gingen. “Janneke, that’s too far to the left, come back.” “It’s ok Fred, I can swim” “But it’s deep, you can’t stand” “I know, but that’s cool, I can swim”. Fred moest het toch echt eerst zien voordat hij ons, Nederlandse meiden, kon geloven en was erg blij toen we weer terug waren. We waren lekker opgefrist en hebben die avond gegeten in het hotel van Martha, één van de boardmembers van Narema. We kregen zowel Afrikaanse als westerse gerechten en ze waren allemaal heerlijk. Ondertussen hebben gepraat over zaken waar we tegen aanliepen in ons gastgezin. Het was goed om van iemand anders te horen dat je niet binnen een paar dagen een compleet andere cultuur doorgrond hoeft te hebben. Ik denk dat menig antropoloog anders wel erg jaloers geweest zou zijn;) Het was een erg geslaagde dag. Door de ontspanning, gezelligheid en het gesprek met Martha en Edem zag ik beter in dat ik mezelf de beetje de tijd moet gunnen en dat niet alles perfect hoeft. Ik was in ieder geval weer opgeladen voor de komende week: Ghanese zuster op de Male ward!